ΤΑ ΕΡΠΕΤΑ(ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ)

Τα ερπετά είναι ζώα που διαθέτουν σπονδυλική στήλη και εξελικτικά τοποθετούνται μετά τα ψάρια και τα αμφίβια και πριν από τα πουλιά και τα θηλαστικά. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους είναι το γεγονός ότι η επιφανειακή στιβάδα του δέρματός τους σχηματίζει φολίδες (αναδιπλώσεις του δέρματος) ή κεράτινες πλάκες. Μ' αυτόν τον τρόπο ξεχωρίζουν από τα αμφίβια και από τις άλλες δύο ζωικές ομάδες, τα πουλιά και τα θηλαστικά, που φέρουν τρίχες και φτερά.
Είναι τα πρώτα σπονδυλωτά που απέκτησαν διακριτούς αυχενικούς σπονδύλους και θώρακα λίγο ή πολύ κλειστό. Επίσης, ήταν οι πρώτοι ανώτεροι οργανισμοί που κατάφεραν να προσαρμοστούν πλήρως στη ζωή στην ξηρά και δεν εξαρτώνται από το νερό, όπως τα αμφίβια. Ιδιαίτερη ανάπτυξη γνώρισαν κατά την Ιουρασσική περίοδο (Jurassic), οπότε είχαν εμφανιστεί οι δεινόσαυροι.
Η επιδερμίδα των ερπετών εκδύεται σε λίγο ή πολύ κανονικά χρονικά διαστήματα, τα οποία καθορίζονται από την ηλικία και την κατάσταση των ζώων, καθώς και από την εποχή. Τα νεαρά άτομα εκδύουν το δέρμα τους πιο συχνά από τα ενήλικα, καθώς αυξάνονται προοδευτικά σε μέγεθος. Στην αρχή η παλιά εξωτερική στιβάδα αποκολλάται ελαφρά, χωρίς να αποχωρίζεται από το σώμα, ενώ παράλληλα εκκρίνεται και ένα υγρό μεταξύ της πιο παλιάς και της μόνιμης στιβάδας. Η παλιά στιβάδα απομακρύνεται με το τρίψιμο των ζώων σε πέτρες ή κομμάτια ξύλου. Στα φίδια βγαίνει σχεδόν ακέραια, ενώ στις σαύρες τμηματικά.
Όπως και τα αμφίβια, τα ερπετά είναι ποικιλόθερμα και είτε ζουν κοντά στην θερμοκρασία του περιβάλλοντος αέρα ή νερού είτε προσλαμβάνουν θερμότητα ηλιαζόμενα ή καθισμένα σε επιφάνειες που ζεσταίνονται από τον ήλιο. Χρειάζονται την ηλιακή θερμότητα για να δραστηριοποιηθούν, αλλά πρέπει να αποσύρονται σε σκιερά σημεία για να αποφύγουν την υπερθέρμανση. Πολλά είδη μειώνουν τη δραστηριότητά τους κατά τις θερμότερες ώρες της ημέρας ή δραστηριοποιούνται μετά τη δύση του ήλιου κατά τους θερμότερους μήνες του χρόνου. Τα ερπετά που ζουν σε εύκρατες περιοχές πέφτουν σε χειμερία νάρκη. Οι λειτουργίες του οργανισμού τους μειώνονται στο ελάχιστο και επανέρχονται στον κανονικό τους ρυθμό την άνοιξη.
Τα περισσότερα ερπετά γεννούν αυγά, με μεμβρανώδες (φίδια, σαύρες) ή σκληρό κέλυφος (χελώνες, κροκόδειλοι), ενώ κάποια είδη είναι ζωοτόκα, δηλαδή γεννούν ζωντανά μικρά. Τα νεαρά άτομα μοιάζουν με τους γονείς τους και μπορούν να επιβιώσουν μόνα τους αμέσως μετά τη γέννησή τους.
Η όσφρηση στα ερπετά είναι έντονα αναπτυγμένη και πολλές φορές αντικαθιστά την όραση. Επίσης, τα φίδια φέρουν δηλητηριώδεις αδένες στη βάση της άνω γνάθου, οι οποίοι εκκρίνουν το δηλητήριο σε αύλακα ή κοιλότητα των δηλητηριωδών δοντιών. Στην Ελλάδα τα μόνα φίδια που διαθέτουν ισχυρό δηλητήριο είναι οι οχιές, αλλά ακόμα και αυτές θεωρείται ότι πρέπει να δαγκώσουν πολλές φορές έναν άνθρωπο, για να καταφέρουν τον θάνατό του.
Κοινό γνώρισμα στα διάφορα είδη είναι η μακροβιότητα. Διάφορες χελώνες για παράδειγμα ζουν περισσότερο από 150 χρόνια. Τα ερπετά είναι γνωστά εδώ και 350 εκατομμύρια χρόνια. Από τα 100 είδη ερπετών που απαντούν στην Ευρώπη, τα 61 υπάρχουν στην Ελλάδα, ενώ πολυάριθμα είναι τα υποείδη τους, πολλά από τα οποία αποτελούν στενότοπα ενδημικά (πολύ μικρή εξάπλωση, π.χ. μόνο σε ένα νησί). Η ελληνική ερπετοπανίδα είναι η πλουσιότερη της Ευρώπης. Για παράδειγμα, ολόκληρη η Σκανδιναβία αριθμεί 20 μόλις είδη ερπετών

Ωραίες οι πληροφορίες σου Ιωάννα!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!

Η πιο παλιά ερπετά ήταν σε μεγάλο βαθμό επισκιάστηκε από μεγαλύτερες labyrinthodont αμφίβια όπως Cochleosaurus , και παρέμεινε ένα μικρό, δυσδιάκριτο τμήμα της πανίδας μέχρι το Λιθανθρακοφόρος Rainforest Σύμπτυξη . [21] Αυτή η ξαφνική κατάρρευση συνέβη σε αρκετά μεγάλες ομάδες, αμφίβια ήταν ιδιαίτερα καταστράφηκαν, ενώ τα ερπετά τα πήγε καλύτερα, είναι οικολογικά προσαρμοσμένες στις συνθήκες της ξηραντήριο που ακολούθησε. Amphibians must return to water to lay eggs, in contrast, reptiles - whose eggs have a hard shell and can therefore be laid on land - were better adapted to the new conditions. Τα αμφίβια πρέπει να επιστρέψει στο νερό για να γεννήσουν τα αυγά, αντίθετα, τα ερπετά - των οποίων τα αυγά έχουν ένα σκληρό κέλυφος και μπορεί συνεπώς να προβλεφθούν στη στεριά - ήταν καλύτερα προσαρμοσμένο στις νέες συνθήκες. Reptiles acquired new niches at a faster rate than before the collapse and at a much faster rate than amphibians. Ερπετά αποκτήσει νέες θέσεις με ταχύτερο ρυθμό από ό, τι πριν από την κατάρρευση και με πολύ ταχύτερο ρυθμό από τα αμφίβια. They acquired new feeding strategies including herbivory and carnivory, previously only having been insectivores and piscivores. [ 21 ] From this point forward, reptiles dominated communities and had a greater diversity than amphibians, setting the stage for the Mesozoic (known as the Age of Reptiles). [ 22 ] One of the best known early reptiles is Mesosaurus , a genus from the early Permian that had returned to water, feeding on fish. Απέκτησαν νέες στρατηγικές διατροφής, συμπεριλαμβανομένων herbivory και carnivory, προηγουμένως να έχει μόνο εντομοφάγα και ιχθυοφάγα. [21] Από το σημείο αυτό προς τα εμπρός, τα ερπετά κυριαρχούσαν κοινότητες και είχε μια μεγαλύτερη διαφοροποίηση σε σχέση με τα αμφίβια, θέτοντας τις βάσεις για την Μεσοζωικού (γνωστό ως το Age of Ερπετά ). [22] Ένα από τα πιο γνωστά νωρίς ερπετά είναι Mesosaurus , ένα γένος από τις αρχές της Πέρμιας περιόδου που είχε επιστρέψει στο νερό, τρέφονται με ψάρια.