ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΑΝΤΖΑΡΟΣ

Ο Νικόλαος Χαλικιόπουλος – Μάντζαρος γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1795 στην Κέρκυρα και υπήρξε ο κυριότερος εκπρόσωπος της Επτανησιακής Μουσικής Σχολής. Ήταν συνθέτης του Εθνικού μας Ύμνου, ο πρώτος Έλληνας μουσικοπαιδαγωγός στην Νεώτερη Ελλάδα και ισόβιος πρόεδρος της πρώτης Φιλαρμονικής που ιδρύθηκε στην Ελλάδα, της Φιλαρμονικής Κέρκυρας.


Καταγόταν από πλούσια οικογένεια και ξεκίνησε τις σπουδές του στη μουσική (βιολί και πιάνο) από νεαρή ηλικία με δάσκαλο τον Πογιάγο και το 1819 τις συνέχισε στην Ιταλία. Η Νάπολη αναγνωριζόταν ως το πιο σημαντικό κέντρο εκπαίδευσης νέων συνθετών, φήμη που διατήρησε μέχρι την εποχή του Βέρντι., και ο Μάντζαρος συνδέθηκε ιδιαίτερα με το περιβάλλον του Βασιλικού Ωδείου της Νάπολης και ιδιαίτερα τον διευθυντή του Νικολό Αντόνιο Τσινγκαρέλι ο οποίος του έκανε μαθήματα.

Το 1826 επιστρέφει στην Κέρκυρα και συνεχίζει να διδάσκει μέχρι το τέλος της ζωής του στις 12 Απριλίου 1872. Από αυτόν εκπαιδεύτηκαν οι περισσότεροι συνθέτες και μουσουργοί της επτανησιακής σχολής – όπως οι Εδουάρδος Λαμπελέτ, Σπυρίδων Ξύνδας, Παύλος Καρρέρ, Ιωσήφ Λιμπεράλης, Αντώνιος Λιμπεράλης κ.α. – οι οποίοι αργότερα συνέχισαν το έργο του προετοιμάζοντας τις επόμενες γενιές μουσικών.

Ο Νικόλαος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος (26 Οκτωβρίου 1795- 12 Απριλίου 1872) ήταν Έλληνας συνθέτης.
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα από πλούσια οικογένεια και ο πατέρας του Ιάκωβος Χαλικιόπουλος Μάντζαρος ήταν έγκριτος νομικός, ενώ ο αδελφός του παππού του Γεώργιος ήταν ο τελευταίος Μεγάλος Πρωτοπαπάς και πρώτος ψηφισμένος αρχιεπίσκοπος Κερκύρας των νεώτερων χρόνων. Σπούδασε μουσική στην Κέρκυρα με τους αδελφούς Στέφανο (πληκτροφόρα) και Ιερώνυμο (βιολί) Πογιάγου, τον καταγόμενο από την Ανκόνα Στέφανο Μορέττι (θεωρητικά) και τον πιθανότατα ναπολιτάνικης καταγωγής 'ιππότη' Μπαρμπάτι (θεωρητικά, σύνθεση). Στη γενέθλια πόλη του παρουσίασε και τα πρώτα του έργα ήδη από το 1815. Από το 1819 συνέχισε τις μουσικές ενασχολήσεις του στην Ιταλία (την οποία επισκεπτόταν κατά διαστήματα), όπου συνδέθηκε ιδιαίτερα με το περιβάλλον του Βασιλικού Ωδείου της Νάπολης και τον διευθυντή του Νικολό Αντόνιο Τσινγκαρέλι. Θεωρείται ο θεμελιωτής της λεγόμενης "επτανησιακής μουσικής σχολής". Διετέλεσε ισόβιος καλλιτεχνικός διευθυντής της Φιλαρμονικής Εταιρείας Κερκύρας από το 1840.
Σπουδαιότερο έργο του θεωρείται η μελοποίηση του Ύμνου εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού, της οποίας το 1865 η πρώτη στροφή της πρώτης μελοποίησής της (1829) καθιερώθηκε ως ο Εθνικός ύμνος της Ελλάδας. Η νεώτερη έρευνα, όμως, έχει καταδείξει τις πολυεπίπεδες δραστηριότητες του Κερκυραίου μουσουργού πέρα από τη μονοδιάστατη σύνδεσή του με το σολωμικό 'Ύμνο'. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι είναι ο συνθέτης της μονόπρακτης κωμικής όπερας Don Crepuscolo, που είναι η πρώτη σωζόμενη όπερα Έλληνα δημιουργού (1815). Επίσης, είναι ο συνθέτης του πρώτου γνωστού έργου σε ελληνική γλώσσα για φωνή και ορχήστρα (Aria Greca, 1827), των πρώτων γνωστών ελληνικών έργων για κουαρτέτο εγχόρδων (Partimenti, περίπου 1850), του πρώτου ελληνικού πιανιστικού ρεπερτορίου, του πρώτου ελληνικού έργου σε μορφή φούγκας, της πρώτης μνημονευόμενης ελληνικής συμφωνίας (χαμένη), καθώς και ο συγγραφέας του πρώτου δοκιμίου μουσικής ανάλυσης (Rapporto, 1851) και των πρώτων μουσικοπαιδαγωγικών συγγραμμάτων στην Ελλάδα.