ΚΑΝΙΓΚ

Κάνιγκ Γεώργιος
Από την Live-Pedia.gr
Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση
Άγγλος φιλέλληνας (1770 - 1827), από τους πιο θερμούς οπαδούς της θεωρίας της μη ανάμειξης της Αγγλίας στις υποθέσεις των άλλων κρατών και υποστηρικτής των φιλελεύθερων και εθνικών κινημάτων των άλλων λαών. Παρόλο που τα παιδικά του χρόνια χαρακτηρίζονται από έλλειψη ανέσεων και από το γεγονός ότι ανήκε στο κόμμα των Άγγλων συντηρητικών, ο Κάνιγκ, επηρεασμένος από τα διδάγματα της γαλλικής επανάστασης, παράμεινε πάντα φιλελεύθερος άνθρωπος με βαθιές ανθρωπιστικές αντιλήψεις.

Από πολύ νωρίς συνδέθηκε με διάφορες προσωπικότητες της πατρίδας του και ιδιαίτερα με τον Πιττ, στον οποίο παρέμεινε πιστός κι αδελφικός φίλος. Από το 1793 ως το 1801 ανακατεύεται ενεργά στις πολιτικές υποθέσεις της χώρας του και καταλαμβάνει διάφορα αξιώματα. Άθλος του θεωρείται η κατά τη διάρκεια της θητείας του, ως υπουργού των Εξωτερικών (1807 - 1809), επιτυχία της διατήρησης της συνοχής των Ιβηρικών χωρών εναντίον του Ναπολέοντα.

Το 1810, έπειτα από τη διαφωνία του με τον υπουργό των στρατιωτικών Κάσλρη, υποβάλλει την παραίτησή του και αποσύρεται προσωρινά από την πολιτική για να επανέρθει όμως αργότερα δριμύτερος. Συμμετέχει ως υπουργός των εξωτερικών στην κυβέρνηση του Λίβερπουλ και μετά το θάνατό του αναλαμβάνει την πρωθυπουργία. Η κατά τη διάρκεια της εποχής αυτής πολιτική του καριέρα συνδέεται άμεσα, μπορεί να πει κανείς, με την ελληνική επανάσταση. Γεγονός είναι ότι η τότε αγγλική εξωτερική πολιτική επιθυμούσε τη διατήρηση της ακεραιότητας της Τουρκίας. Διαπιστώνοντας όμως τη θέληση των Ελλήνων να πολεμήσουν και να πεθάνουν για την ελευθερία τους και προβλέποντας ότι θα πετύχουν τελικά τον αντικειμενικό τους σκοπό, αλλάζει την πολιτική της φτάνοντας μάλιστα στο σημείο της επίδοσης διακοίνωσης από τον Κάνιγκ προς την Τουρκία, που την καλούσε να τηρήσει τις υποχρεώσεις της απέναντι στους χριστιανούς, δίνοντας ταυτόχρονα εντολή στον Άγγλο διοικητή της Επτανήσου να αντιμετωπίζει τους Έλληνες επαναστάτες ως εμπόλεμους.

Το 1826 γίνεται ο πρωτεργάτης της υπογραφής του πρωτοκόλλου των μεγάλων δυνάμεων σχετικά με τη μεσολάβηση υπέρ της Ελλάδας, ενώ λίγο πριν από το θάνατό του (24 Ιουνίου 1827) υπογράφει τη συνθήκη του Λονδίνου που οδήγησε στη ναυμαχία του Ναβαρίνου.

Η Ελλάδα, τιμώντας τον Άγγλο φιλέλληνα, του αφιέρωσε κεντρική πλατεία των Αθηνών που έχει και τον ανδριάντα του.

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΚΟΛΑΕΙ