ΑΝΙΟΞΙΑΤΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ανοιξιάτικο Τοπίο

Στεγνή, μαριόλα, η μάνα γης ανθίζει.
Αρώματα φορεί, νιότη, φρεσκάδα.
Το κάθε τι, το φως το πλημμυρίζει
κι οι γέροντες νυστάζουν στη λιακάδα.

Ορθοποδίζουν τα γεννησαρούδια.
Οι κούκοι ξανακούστηκαν στους λόγκους.
Γλυκά τραγούδια ηχούν. Και τα λουλούδια
φορέσανε τις πεταλούδες φιόγκους.

Άνοιξη! Διαλαλεί το κάθε στόμα.
Άνοιξη! Ηχεί του πλάστη η καμπάνα.
Και οι κόρες, στων γλαστρών τ΄αφράτο χώμα
σπέρνουν βασιλικό και μαντζουράνα.

Άνοιξη της ζωής μου γύρνα πίσω.
Ντύσε τη μαδημένη κεφαλή μου.
Να σε χαϊδέψω και να σε στολίσω
και να σου δώσω το στερνό φιλί μου.

ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΠΟΙΗΜΑ ΙΩΑΝΝΑ ΠΟΥ ΤΟ ΒΡΗΚΕΣ